ഏഷ്യാനെറ്റിലൂടെ നമുക്കു പരിചിതയായ മാധ്യമ പ്രവര്‍ത്തകയാണ് കെ കെ ഷാഹിന. അവരിപ്പോള്‍ പ്രശസ്തമായ തെഹല്‍ക വാരികയുടെ കേരള റിപ്പോര്‍ട്ടറാണ്. മുസ്ലിം നാമധാരിയാണന്നെല്ലാതെ ഏതെങ്കിലും വിധത്തില്‍ ഇസ്ലാമിക ജീവിതരീതി ഷാഹിന പിന്തുടരുന്നുണ്ടോ എന്നു സംശയമാണ്. അവര്‍ക്കും കൂട്ടുകാര്‍ക്കുമെതിരെ ഐ പി സി 506 പ്രകാരം കര്‍ണാടക പൊലീസ് രണ്ടു കേസുകളെടുത്തിരിക്കുകയാണ്. "കേരളത്തിന്റെ സ്വന്തം ഭീകരന്‍ " അബ്ദുന്നാസര്‍ മഅ്ദനി പ്രതിയായ ബംഗളുരു സ്ഫോടനക്കേസിലെ സാക്ഷികളെ "ഭീഷണിപ്പെടുത്തി"യെന്ന കുറ്റത്തിന്.ഇതു സംബന്ധമായി ഷാഹിന തന്നെ എഴുതിയ വാക്കുകളാണു താഴെ.
"മദനിയുടെ കുടക് സന്ദര്‍ശനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പോലിസ് കഥയെക്കുറിച്ച് ഞാന്‍ പല പ്രമുഖ പത്രപ്രവര്‍ത്തകരോടും സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവരൊക്കെ വളരെ ആധികാരികമായി തന്നെ മദനി കുടകില്‍ പോയിട്ടുണ്ട് എന്ന് തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് .പോലിസ് പറയുന്ന അതെ കഥയാണ് ഒരു പരമമായ സത്യം പോലെ അവര്‍ തറപ്പിച്ചു പറയുന്നത്. നമ്മുടെ മാധ്യമ പ്രവര്‍ത്തകര്‍ വാര്‍ത്തയുടെ ആധികാരികമായ source ആയി ഭരണകൂടത്തെ കണ്ടു തുടങ്ങിയത് എന്ന് മുതലാണ്‌? വാര്‍ത്ത ജനങ്ങളില്‍ ആണെന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു .വാര്‍ത്തയുടെ ഏറ്റവും വലിയ സോര്‍സും അവര്‍ തന്നെയാണ്. ഭരണകൂടത്തിന്റെ ഗൂഡലോചനകള്‍ ജനങ്ങള്‍ തന്നെ പുറത്തു കൊണ്ട് വരും .അതിന്‍റെ വാഹകരാവുക എന്ന ദൌത്യം മാത്രമേ മാധ്യമ പ്രവര്തകര്‍ക്കുള്ളൂ എന്ന് ഞാന്‍ കരുതുന്നു."
മുഴുവന്‍ വായിക്കാന്‍ താഴെയുള്ള ലിങ്കില്‍ ക്ലിക്കുക.
പോലീസിന്റെ നുണക്കഥ പകര്‍ത്തുന്ന മാധ്യമങ്ങള്‍
തെഹല്‍കയില്‍ വന്ന റിപ്പോര്‍ട്ട് ഇവിടെ ക്ലിക്കി വായിക്കാം.
എങ്ങനെയാണ് ഒരു ഭീകരന്‍ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നതെന്ന് തന്റെ സ്വന്തം അനുഭവത്തിലൂടെ ഷാഹിന മനസ്സിലാക്കിയത് വായിക്കുക:
THE POLICE ASKED IF I WAS A TERRORIST’
|
ON THE morning of 16 November, I reached Igoor in Karnataka’s Hassan district, along with two translators and met KK Yoganand, one of the witnesses in the 2008 Bengaluru blasts case and a few BJP workers, including the vice-president of the panchayat. They all disclosed that, contrary to the police chargesheet, they had not seen Abdul Nasar Madani in the area.
While on our way from Hosathotta to a secret location where we had planned to meet Rafeeq, another witness, we were stopped by the police. The Circle Inspector of Hosathotta police station, despite being told that we were from the media, warned us that we are not allowed “to do such things here”.
A police vehicle tailed us for a while en route to Madikeri to ensure that we had left. After an hour, we changed vehicles and kept our appointment with Rafeeq.
On our way back, at 9.30 pm, I received a call from the Circle Inspector. The question was simple: “Are you a terrorist?” I did not know whether to laugh or cry. He then explained that the villagers were scared and suspected that we were terrorists. He wanted to confirm my identity by talking to my editor.
The next day, three Kannada newspapers — Sakthi, Prajavani and Kannada Prabha— carried a story about a “suspicious” visit by a “group of Muslims” to the place. The newspapers said that police are not sure about the identity of the woman, though she had showed a TEHELKA identity card!
I received another call from the same officer a couple of days later. This time, he was convinced of my credentials but wanted to know the details of the persons who had accompanied me.
Now I know how a terrorist is ‘made’. If this is how police build a case against a ‘terrorist’, easily raising a false alarm, then one has to worry about how the dominant discourse of terrorism works against a country and its people.
shahina@tehelka.com
